Over reclameborden in de wei (2)

Ga weg, is het al bijna drie jaar geleden dat Konaldinho het fenomeen van de landschapsvervuiling ter discussie stelde? Destijds werd zijn panorama en ambtelijk wereldbeeld vertroebeld door spuuglelijke reclameborden die hem het zicht op koeien ontnamen. En ambtelijke laksheid had tot gevolg dat zijn vertrouwen in lokale autoriteiten tot een nulpunt was gezakt. Maar nu breekt z'n klomp, want de gemeente Druten blijkt wel degelijk in staat om flink door te pakken. In de streekkrant legt de gemeente uit dat de ‘verrommeling’ van het landschap niet langer wenselijk was en bedankt alle ondernemers die jarenlang illegaal een bord hadden geplaatst voor hun bereidwillige medewerking bij een onlangs uitgevoerde opschoonactie. Met naam en toenaam. Stukje gratis reclame van overheidswege. Niet onverstandig, want je komt mekaar tenslotte altijd weer tegen in Holland. Alleen het bord van Leontien en Dorien blijft overeind. Geheel terecht, want hun bouwsel is zo driedimensionaal dat zij er een bouwvergunning voor hebben aangevraagd. Een knappe meid is op haar toekomst voorbereid.

Over journalisten

Journalisten zijn soms deksels lui en soms deksels creatief. Lui waren ze toen een verwarde meneer op Koninginnedag tegen een Apeldoornse naald aanreed en met naam en toenaam in de krant kwam. Lui toen een jongeman in opspraak kwam in het Amsterdamse vanwege vermeende pedofiele praktijken en met naam en portret in de krant kwam. Lui toen een jongeman in een winkelcentrum in Alphen aan den Rijn zijn mitrailleur leegschoot en met naam en toenaam in de krant kwam. De rechter oordeelt, de krant veroordeelt. Maar journalisten hebben ook creatieve buien. Minderjarige Laura wilde per se met haar trouwe boot Guppy de wereld rond. Laura werd ‘Het Zeilmeisje’ gedoopt, en inmiddels kent heel de natie haar onder deze naam. Of die verwarde man die een siddering door het volk deed gaan met zijn oerkreet tijdens dodenherdenking. ´De Damschreeuwer´ was geboren. En nu is er onze ´Kaasbabe´. Dapper weerstond ze de zure scepsis van de beeldbuiskijkende populatie, die dacht dat deze Boerin zoekende Man wel nooit aan de man zou komen. Ze lacht het laatst, onze Kaasbabe.

Over robuustheid

Ingrid is toe aan een grotere auto. The Kids passen niet meer in de Alto. Dus is ze zich aan het oriënteren op een sports utility vehicle, gemakshalve suv genaamd. De keuze is reuze. Een Pajero, een X-trail, een Qashquai, een Korando of een Tucson? Haar man Henk bemoeit zich er wijselijk niet mee. Ingrid moet zelf haar hart volgen, adviseert hij haar. ‘Wat is een suv, ma?’ vroeg een van The Kids. ‘Da’s een auto die zo groot is dat het reservewiel er niet meer in past’, had Henk in een melige bui opgemerkt, nog voordat Ingrid kon antwoorden. ‘Vandaar dat ze dat wiel buiten aan de achterdeur vastschroeven.’ Ingrid lachte een gemaakt lachje en zag op internet hoe overweldigend de suv-markt was. ‘Een Touareg heeft de Duitse gruendlichkeit, maar een Santa Fe heeft meer uitstraling. En laten we niet voorbijgaan aan de Outlander, de TrailBlazer, de Patrol, de Grand Cherokee, de Forester, de LandCruiser, de Sorento en de Discovery… Ingrid zit te dubben. Niet leuk. Maar ettelijke etmalen later en na veel wikken en wegen is ze eruit en keert de rust terug in huis. Het wordt een Dodge Ram Van. ‘Een stukje poëzie op het asfalt is nooit verkeerd. Toch?’

Over papierallergie

Henk werkt op kantoor. Hij houdt van zijn baan, maar heeft één handicap: hij is allergisch voor papier. Daarom is er op zijn bureau geen vel papier te vinden, nog geen snipper. Als Henk met papier in aanraking komt, ontstaan er rode plekken op zijn huid. Wordt hij langdurig aan papier blootgesteld dan beginnen die rode plekken te schilferen. Grote witte schilfers, die op een gegeven moment loslaten en naar beneden dwarrelen, precies als vellen papier ter grootte van een notitiebloc. Wie van Henk een zakelijk e-mailtje krijgt, leest onderaan het bericht een toevoeging die daar standaard staat: ‘Please think about our environment before printing this email’. Sommige collega’s – niet de minst fijngevoeligen – voelden zich geschoffeerd toen ze dat lazen. ‘Ik maak zelf wel uit of ik aan onze “environment” denk.’ Maar ze wisten niet van Henks allergie af. Andere collega’s, tamelijk bijdehand, schertsten: ‘Ik denk 24 uur per dag aan het milieu, vooral als ik sta te wachten tot mijn stapel memo’s eindelijk uit de printer rolt.’ Met veel laveren en manoeuvreren heeft Henk zich ten slotte een modus vivendi eigen gemaakt die hem verzekert van een papiervrije werkomgeving. Zijn collega´s respecteren zijn bijzondere situatie en Henk rijdt nu elke dag glimlachend in zijn sport utility vehicle naar zijn werk, zonder rode plekken op zijn lijf. Toch heeft hij het niet cadeau gekregen en blijft hij alert. ‘Papier is een gemeen iets.’

Over kerncentrales

Ik ben geen voorstander van kerncentrales, al een hele poos niet. Niet zozeer omdat de veiligheid moeilijk voor honderd procent te garanderen is. Evenmin omdat kernafval eeuwenlang gevaarlijk blijft en veel zorg behoeft. Tongen, al dan niet boos, beweren dat er in de jaren zeventig scheepsladingen met kernafval at random in de Noordzee zijn gestort. In welke conditie verkeren die vaatjes nu? Alles heeft tegenwoordig de neiging te lekken, vooral de kraan bij de loodgieter thuis. Nee, de belangrijkste reden waarom ik geen voorstander ben van kerncentrales is: ik ben voorstander van windenergie. Bouw molens, in groten getale, bouw volwaardige windmolenparken, maar doe het wel op zee. Waar heb je anders zee voor?

Over nieuw

Het nieuwe is altijd welkom. Oud is fout. De creatieve industrie heeft dat goed in de smiezen en verwent ons de laatste jaren met campagnes als Het Nieuwe Rijden (zuinig), Het Nieuwe Werken (thuis), Het Nieuwe Pinnen (zelfde kaart maar dan veilig) en Het Nieuwe Wassen (Siemens).

Het Nieuwe Leuteren. Je neemt een werkwoord, zet er 'Het Nieuwe' voor en pompt er budget in voor een niet te vermijden promotiecampagne. Lekker makkelijk, lekker Hollands, lekker polonaise.

Over vraagtekens

Waarom heeft een medisch specialist dezelfde witte stofjas aan als een keurslager?

Waarom zijn dj's eigenlijk zo immens populair?

Waarmee is een berg gevuld: keihard gesteente of vruchtbare dampende potgrond?

Waarom komt het mooiste geluid uit de kleinste koptelefoon en klinkt het geluid van een telefoon nog even blikkerig als een eeuw geleden?

Aan bier is koolzuur toegevoegd. Gebeurde dat in de middeleeuwen ook al of hadden ze toen plat bier?

Waarom zit er in vliegtuig, bus of concertzaal altijd iemand achter mij tegen mijn stoel te schoppen?