Over de top

Geen jaar is compleet zonder een fatsoenlijke top 100.000. Helaas heb ik dit jaar maar 57 films gezien, waarvan er achteraf vele tijdverlies bleken. Het gedrocht ‘Inception’ (2010) bijvoorbeeld, of de teleurstellende animatiefilm ‘District 9’ (2009). In ‘The Road’ (2009) blijken sterren als Viggo Mortensen en Charlize Theron toch niet overal te stralen. Films die eveneens in pretentie smoorden waren 'Das Weisse Band' (2009) (in zwart-wit geschoten), 'Gomorra' (2008), ‘The Hurt Locker’ (2009), 'The Gost Writer' (2010) en 'Un Prophète' (2010). Veel tromgeroffel, maar wat neem je ervan mee, behalve een gevoel van leegte? Hoeveel sympathieker is dan niet een gezellige gezinsthriller als Eden Lake (2009) met een dappere hoofdrol van Kelly Reilly. Een verdienstelijke tiende plaats.


Hier volgt de rest - in willekeurige volgorde.

9. Paris je t’aime (2006)
Twintig verschillende regisseurs hebben vijf minuten om een liefdesontmoeting in Parijs te verfilmen. Best een leuke exercitie van de creatieve industrie.

8. Tristana (1970)
Klassieker van Luis Buñuel met Catherine Deneuve en nog wat acteurs. Gebaseerd op een roman van Benito Perez Galdos, waar je zeker eens wat van moet lezen.

7. Belle de Jour (1967)
Klassieker van Luis Buñuel Catherine Deneuve en nog wat acteurs. Kijkt lekker weg.

6. Entre les Murs (2008)
Franse leraar poogt zich in een multiculturele klas te handhaven. Of dat lukt?

5. Ma Nuit chez Maud (1969)
Bezienswaardige zwart-wit relatiefilm van regisseur Eric Rohmer.

4. L’enfant (2005), Rosetta (2007) en Lorna (2008)
Uit het leven gegrepen. De gebroeders Dardenne uit Wallonië hebben maar weinig nodig om je te raken. De Belgen hebben de Dardenne Brothers, wij Kluun en Oerlemans.

3. César et Rosalie (1972)
Regisseur Claude Sautet heeft een markante cast tot z'n beschikking met Yves Montand, Romy Schneider en Isabelle Huppert. Heerlijke feelgoodfilm voor alle leeftijden, ook de mijne.

2. La Piscine (1969)
Denk niet dat Frankrijk mijn favoriete vakantieland is, maar er zijn nu eenmaal parels van de Franse cinema waar je niet omheen kunt. Met Alain Delon, Romy Schneider en Jane ‘moi non plus’ Birkin.

1. Stellet Licht (2007)
De onbetwiste winnaar van Konaldinho’s filmjaar 2010. Regisseur Carlos Reygadas maakt het ons niet gemakkelijk met dit verhaal dat speelt in een Mennonietengemeente in Mexico waar Plautdietsch gesproken wordt. Een echte uitdaging, beste mensen, maar laat alles uit uw handen vallen, zet uw mobieltje op de fluisterstand en geef u over aan deze zenoefening. U komt er gelouterd uit!

Over een bank met ideeën

Een zeker slag mensen zoekt een bank uitsluitend om er geld te halen. Rare snuiters. Zodra ze er lucht van krijgen dat een beoogde bank ook maar iets met IJsland te maken heeft, is het meteen schluβ. ‘Een bank met geld moet ik hebben’, krijg je dan te horen, ‘geen sterfhuisconstructie.’ Vooral mensen die ergens een hypotheek willen lospeuteren doe je veel plezier door ze een adresje te geven van een bank met geld, liefst veel geld, liefst veel geld dat tegen een goedkope rente loskomt. Die mensen maak je beslist niet blij met een bank die net is omgevallen of – erger nog – op het punt staat om te vallen en daarbij de potentiële klant in zijn val meesleurt. Vertel ze nou gewoon waar die bank staat die ze een fatsoenlijke hypotheek of lening verstrekt, dan is alles koek en ei. Om zich te onderscheiden gooide een gerenommeerde bank het ooit over een andere boeg. Niet het geld was belangrijk, maar het meedenken. ‘De NMB denkt met u mee’, klonk het avond aan avond uit de beeldbuis. En ook al bestaat de NMB in geen jaren meer, het weerhoudt de grootste coöperatieve bank van Nederland er niet van om zich in 2010 te profileren als ‘een bank met ideeën’. Ik moet zeggen: het werkt wél. Als klant voel ik me geweldig aangesproken, want van het geld bulk ik, maar om ideeën zit ik vaak schromelijk verlegen.

Over het woord van het jaar

De bouwvak is nog niet voorbij of taalkundigen gaan in conclaaf om het woord van het jaar te bepalen met de ambitie de wereld te verblijden met een voltreffer van het kaliber ‘swaffelen’ . Ik weet niet of ze er al uit zijn, maar het woord van 2010 is natuurlijk ‘misbruik’. Er is een sterke overeenkomst tussen 'swaffelen' en 'misbruik': wie het gebruikt moet altijd even uitleggen wat ermee bedoeld wordt. Er is ook een verschil: we worden overspoeld met het woord 'misbruik', maar wat het precies betekent, Joost mag het weten. Misbruik is niet goed – het woord zegt het al - het is zelfs slecht en verwerpelijk. Maar zou het ook kunnen zijn dat het ene misbruik het andere niet is? Een puber ligt op bed te masturberen en een volwassen man kijkt ernaar, door de deuropening. Wie misbruikt wie? De journalist die in 2011 uitlegt wat onder misbruik verstaan wordt, mag een prestigieuze persprijs niet ontgaan.

Over klimaatneutraal

Zekere hedendaagse bewindspersonen zien dit met glimmende ogen aan:
Hier leidt Pieter Cornelis al vele jaren een klimaatneutraal bestaan.