Over De Keukenhof

Een onwaarachtig scenario: Sharon Stone is in Nederland en bevindt zich met zonnebril (pilotenmodel) en zwartlederen broekpak op De Keukenhof, waar ze ademloos rondloopt, tot ze plotseling pipi moet doen. In een der paviljoenen vindt ze een toilet. Ze maakt aanstalten naar binnen te gaan, maar wordt staande gehouden door een onverzettelijke toiletjuffrouw die haar vanachter een schoteltje toespreekt: “Eerst betalen. Veertig eurocent.” Haar acteertalent ten spijt kan Sharon niet vermijden dat er een schaapachtige blik op haar gezicht komt. Ze begrijpt er geen fluit van. Is dat Nederlands, Deens of Noors? Ze werpt een blik achterom waar een groepje Japanse meisjes haar volgt. Ze zijn te jong om te weten dat die lange, blonde mevrouw Sharon Stone is en hebben al helemaal geen idee wat hun zometeen te wachten staat: een wc-juffrouw die 40 eurocent opeist. In Japan worden de kosten voor sanitaire voorzieningen gewoon bij het budget inbegrepen en met de entreeprijs verdisconteerd. Dat er in Nederland geld voor wordt gevraagd is vast om het milieu te helpen, om de wereld een stukje groener te maken. Ondertussen leert Sharon ook het oerhollandse spreekwoord over de nood en de redding kennen. Juist voordat ze de controle over haar blaasspier wil loslaten, reikt een oud vrouwtje haar een muntje aan. “Hier meisje, dit zal wel genoeg zijn.” Sharon beloont het besje met haar beste Hollywood-lach en laat de munt op het schoteltje stuiteren. “Mevrouw, u krijgt nog 10 cent!” roept de wc-juffrouw, maar Sharon is al een scene verder.

Over afval scheiden

Ik scheid batterijen,
Ik scheid papier,
Ik scheid drie kleuren glas,
Ik scheid met plezier.

Ik scheid tak en blad,
en alles wa’k in de tuin overhou.
Ik scheid oudmodische kleren,
waarmee ik de zak van Max volstouw.

Ik scheid sinds kort ook plastic,
Het geeft me een duurzame beleving,
De burgemeester stuurde me een zak,
En wees op het belang voor d’omgeving.

Maar een tipsy gast laatst op een feest,
Beweerde dat al die afvalstromen,
die door mij zo mooi gescheiden zijn,
in één gapende verbrandingsoven samenkomen.

Hoe kan ik nu, vat vol twijfel,
al mijn inspanningen ten spijt,
een welbewuste scheiding maken,
tussen mythe en waarheid?

Over kwispelende lammetjes

Ik heb me laten vertellen: als het staartje kwispelt, is de melkoverdracht een feit.

Over een triple A-bank (slot)

Mijn triple A-bank drinkt pannenbier. Ik kan me vergissen, maar nu snap ik waarom ze twee weken geleden in ons filiaal een pinautomaat hebben weggehaald. “Op ons nieuwe hoofdkantoor willen we ook flappen tappen en die uilen in het Land van Maas en Waal hebben toch niks in de gaten.”