Ik scheid batterijen,
Ik scheid papier,
Ik scheid drie kleuren glas,
Ik scheid met plezier.
Ik scheid tak en blad,
en alles wa’k in de tuin overhou.
Ik scheid oudmodische kleren,
waarmee ik de zak van Max volstouw.
Ik scheid sinds kort ook plastic,
Het geeft me een duurzame beleving,
De burgemeester stuurde me een zak,
En wees op het belang voor d’omgeving.
Maar een tipsy gast laatst op een feest,
Beweerde dat al die afvalstromen,
die door mij zo mooi gescheiden zijn,
in één gapende verbrandingsoven samenkomen.
Hoe kan ik nu, vat vol twijfel,
al mijn inspanningen ten spijt,
een welbewuste scheiding maken,
tussen mythe en waarheid?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten