Over de Tweede Kamer

Als een kamerdebat live uitgezonden wordt, is het serieus. Vorige week, 13 januari 2010, ging het over het rapport Davids. De val van het kabinet dreigde, omdat de premier ten onrechte namens het hele kabinet had gesproken in een eerste reactie op het rapport. Er werd tot drie uur ’s nachts gedebatteerd. De fractieleider van een partij aan de linkerkant van het politieke spectrum noemde ons kabinet ‘een beschamend soepzootje’. De fractieleider van een partij ter rechterzijde noemde onze premier ‘een brekebeen’. De fractieleider van een partij die speciaal voor dieren is opgericht, ging inhoudelijk in op de voorliggende kwestie en eindigde haar betoog met de zin: ‘Voorts zijn wij van mening dat er een einde moet komen aan de bio-industrie.’ Het is live televisie, nietwaar. De fractieleider van een partij die links is en groen bovendien wees op het feit dat het kabinet meer begaan was met het vermijden van politiek gezichtsverlies dan met de doden van Irak. Tegelijkertijd zaten parlementariërs verveeld met hun smartphone te spelen. Een fractieleider van een liberale partij richtte zich tot de premier met de woorden: ‘Wat maakt dit kabinet er een zootje van!’ De fractieleider van een partij die tegelijk democratisch en sociaal-liberaal is, was niet bij de interruptiemicrofoon weg te sláán. Op de achtergrond nam een kamerlid een verse Stimorol, terwijl hij de oude uit z’n mond haalde en onder zijn blauwe stoel plakte.