Over de elfde plaag van Egypte

De oudtestamentische God strafte Egypte met tien plagen en bewaarde er één om ons mee om de oren te slaan. Het zijn er veel: ze komen met oorverdovend geraas aanzwermen en vreten de hele boel kaal. Ze hebben veelkleurige namen als Nico Dijkshoorn, Matthijs van Nieuwkerk, Henk Spaan, Hugo Camps, Wilfried de Jong, Jan Mulder of Hugo Borst, maar misschien zijn het wel figuranten, wier teksten uit de koker komen van een slim reclamebureau aan de Amsterdamse Zuidas. Ze zijn mediageniek, kleden zich lekker shabby, een tikkeltje excentriek, ze scheren zich niet of juist wel, stuk voor stuk intellectuelen die zich in de salonfähige media onderscheiden met een maar niet droogvallende stroom diepzinnige, grappige en vertederende stukjes over de (voetbal)sport – of, als er geen wedstrijden zijn, over een warm-menselijk voorval uit de familiesfeer. Ze hebben de gave om iemand onder uit de zak te geven, vanzelfsprekend alleen als deze het echt verdient. Onafhankelijk, nooit verlegen om een politiek-correcte mening en altijd in de bres voor de underdog. Midden tussen het volk staan ze. En - voor wat hoort wat - hun gemiddelde jaarsalaris ligt vast tussen de één en twee ton. Jaloers? Ik beken terstond. Lieve Heer, verlos ons van deze plaag, of - als dat niet kan - laat me zelf ook zoveel verdienen.

Over een sanitair cordon

De Belgen heb ik de laatste decennia maar een navelstaarderig volk gevonden. Nu blijkt dat de Nederlanders geen haar beter zijn. Ook hier heeft de landelijke politiek, om preciezer te zijn de linkerkant van het politieke spectrum, een cordon sanitaire opgetrokken. Dat een partij in het Verenigd Koninkrijk bij voorbaat weigert met een andere partij in zee te gaan, daar kan ik me iets bij voorstellen. In een land met 476 partijen daarentegen, een land waar het polderen is uitgevonden, een land waar je elkaar altijd weer tegenkomt en nodig hebt, om in zo’n land een democratisch gekozen partij te isoleren, dat is ergens best wel een beetje… eh onthutsend.

Over Europa

De media sporen ons weer aan om te gaan stemmen voor Europa. In navolging van ‘Den Haag vandaag’ zou er een dagelijkse uitzending van ‘Brussel vandaag’ op het publieke net uitgezonden moeten worden, wil de Europese burger werkelijk enigszins geïnformeerd zijn over wat zich op het hoogste politieke niveau afspeelt. En mocht Ferry Mingelen dat programma misschien niet presenteren, dan zou ik daar verder niet moeilijk over doen.

Over opiniepeilingen

Volgens een recent opinieonderzoek uitgevoerd in opdracht van Planet Konaldinho blijkt dat het huidige kabinet zijn langste tijd heeft gehad. Liefst 82 procent van de deelnemers aan de enquête geeft aan echt nooit (meer) op een van de regeringspartijen te zullen stemmen. Het ziet ernaar uit dat de huidige crisis vooral wordt toegerekend aan het CDA, want voor bijna zes op de tien deelnemers is deze partij nooit meer een optie bij een eventuele stembusgang. Insiders in politiek Den Haag denken dat het zo’n vaart niet zal lopen. “Balkenende is een sterk merk. Vergeet niet dat hij al sinds 22 juli 2002 de natie leidt. Niemand neemt hem echt serieus, maar doorslaggevend is dat hij voor niemand onverteerbaar of aanstootgevend is. Hij is een rustpunt in woelige tijden. Met zijn jongensachtige stijl van leidinggeven kan iedereen leven. In veel opzichten is hij net een Miele: er is geen betere.”