Over 2009

Alles hat ein Ende, nur die Wurst hat zwei.

Konaldinho’s Film Top 10

Ook dit jaar heeft Konaldinho zich weer door meer dan honderd films heengekluund, waarna hij tijdens de donkere dagen voor kerst tot de conclusie kwam dat nog geen tien procent het bekijken waard was. Verspilde tijd is nooit te recyclen. Hier zijn de tien beste, in willekeurige volgorde:

1. La meglio gioventú (2003)
Epos met acteurs die hun vak verstaan. 358 minuten kijkplezier.

2. Control (2007)
Wie zegt dat Nederlanders geen goeie films kunnen maken? Over het leven van zanger Ian Curtis. - Wie?

3. Ladri di Biciclette (Fietsendieven) (1948)
Jongetje krijgt nieuwe fiets en die wordt gestolen. Vader komt in actie. Simpel verhaal, maar het grijpt je aan.

4. Wildschut (1985)
Na 24 jaar ontdek je toch weer nieuwe dingen.

5. Comme une image (2004)
Intelligente relatiefilm gemaakt door vaklui. Wanneer zie je nou eens zoiets bij de commerciëlen op de buis?

6. Berlin Alexanderplatz (1980)
Het kostte een miljoen euro om de originele versie te remasteren, maar dan heb je ook 931 minuten kijkplezier.

7. Lust Caution (2007)
Als er niet zoveel bloot in zat had deze Ang Lee vast een paar Oscars gewonnen. Hoofdrolspeelster Wei Tang is een natuurtalent.

8. Aanrijding in Moscou (2007)
Heerlijke Vlaamse feelgoodfilm die precies de goeie snaar raakt op mijn gitaar.

9. Madeinusa (2005)
Op Goede Vrijdag overlijdt Jezus. Op zondag verrijst Hij. In de tussentijd kan er naar hartelust gezondigd worden, vinden de bewoners van een Andesdorpje. Drie Michelinsterren. Omfietsfilm.

10. The girl from Trieste (1983)
Een B-film, maar wel een goeie B-film. Ornella Muti was de mooiste van de jaren ’80.

11. Taken (2009)
Amerikaans meisje van 18 gaat met vriendinnen naar Parijs en wordt gekidnapt. Vader komt in actie. Simpel verhaal, maar het grijpt je aan.

Over boze geesten verdrijven

In de brievenbus vond ik enkele reclamefolders waarin vuurwerk aangeboden werd. Een Japanse kanonslag kost € 0,89. Verderop kwam ik multiknallers tegen voor € 129,- per eenheid: ‘48 schots flowerbed – 500 gram. Gouden regen effecten met paars en fluit’. De poëzie ligt voor het oprapen. ‘Fasten your seatbelts. 36 schots-cakebox met wijde goudstaarten, kleurrijke palmboomeffecten en de meest felle kleurenfinale’. Nu voor slechts € 79,95. Hoe meer ik in de folder rondkeek, hoe meer ik ervoer hoe poëzie naadloos overging in pure erotiek: ‘Tot in de vroege uurtjes knallen 30 chrysanthemum bouquetten en gekleurde sterren de lucht in met een spetterende afsluiting’. En dat voor een luttele € 49,95. De verleiding is groot, maar ik denk dat ik toch maar een keer oversla. Vuurwerk is net als ellende: je hoeft het niet te kopen om er opeens middenin te zitten.

Over luie biografen

Wat je vroeger niet moest doen om een fatsoenlijke biografie te schrijven. Stad en land afreizen, je ingraven in archieven en nóg bleef je met lacunes zitten. Maar er breken mooie tijden aan. Stel ik wil een biografie schrijven over Camiel Eurlings, onze minister van Verkeer, die met zijn vermogen tot doorpakken linea recta aanstuurt op een hoge post in Brussel en dus een kloeke biografie verdient. Ik zet gewoon mijn pc aan, ik googel even en de basis van Camiels biografie is gelegd. Wil ik weten waar Camiel op een specifieke dag was, dan bel ik een hackertje in de buurt – een krantenwijk loont niet meer voor welwillende pubers – en via de digitale administratie van het rekeningrijden krijgt Camiels biografie de benodigde detailtekening. Was Camiel een niet onderkende ADHD’er dat hij nu en dan wat opgefokt overkwam? Het hackertje entert het elektronisch patiëntendossier en snel wordt duidelijk wat Camiel kwelde. Uiteraard mag een vleugje romantiek in geen enkele biografie ontbreken. Even een rondje langs de roddelpers gegoogeld – kan ik zelf - en daar verschijnt de vrouw achter de Europeaan, terwijl het attente buurthackertje nog even kijkt of de bestanden van Camiels telecomprovider zich laten openen. Kleine kans dat Camiel zich tot amoureuze escapades liet verleiden, maar als biograaf wil je alles afgedekt hebben. Tot slot duiken we nog even in het systeem van de Belastingdienst, want als Camiel nog iets heeft openstaan bij de fiscus, hebben we een primeur en kunnen Pauw en Witteman helemaal niet meer om ons heen. Credits for Camiel. Mede dankzij hem leven we in een paradijs voor luie biografen.

Over sponsors en sponsóren

Sponsors en sponsóren,
Zijn ‘n curieuze mensensoort
Ziende blind en drek in d’oren

Des sponsors ijdelheid is tomeloos,
Op hun ego staat geen maat
De sponsorput is bodemloos

Waarde sponsors en sponsóren,
Investeer liever in haute cuisine
Of steek uw euro’s in chateauneuf
Dan zijn ze tenminste niet verloren

Nee, nooit zag ik groter domóren
Driftig op deze aardbol rondlopen
Dan sponsors en sponsóren

Over onderzoek

Een algeheel verbod van overheidswege op het verrichten van onderzoek. Dat is het jongste pleidooi van Konaldinho in een notendop. De zure blogger vindt bovendien dat het verboden moet worden om zich in welke zin dan ook te baseren op resultaten die voortgebracht worden door onderzoek.

Onderzoek maakt meer kapot dan je lief is.

“Uit onderzoek blijkt zus…”

“Uit onderzoek blijkt zo…”

Onderzoek is het meest manipulatieve argument in een debat. Met onderzoek wordt elke gedachtewisseling in de kiem gesmoord. Waar blijft de Keuringsdienst van Steekhoudende Onderzoeksresultaten?

Onderzoek draait ons allemaal een loer.

Schaf af het onderzoek. Straf af de politicus die met onderzoekjes schermt. Sla hem direct om de oren met de vraag: “Blijkt dit uit messcherp onderzoek? Of blijkt dit uit schimmig onderzoek?”

Verveel Konaldinho niet langer met onderzoek. Denk liever aan zijn geestelijke volksgezondheid. Ideeën hebben we nodig. Meningen. Visies. Heb erbarmen met de toestand in de wereld!

Over klimaatterreur

Over een tijdje worden we weer murw gebeukt door de klimaatterroristen. Geen krant of trendy tijdschrift gaat eraan voorbij: in december wordt in Kopenhagen de opvolger van het Kyoto-verdrag opgesteld. Zet u schrap: u stoot te veel uit. U eet te veel vlees. U drinkt te veel. U vliegt te veel. U leeft niet CO2-neutraal. Kortom, uw aanwezigheid op deze planeet is een slecht idee. Altijd al geweest. Men had u bij uw geboorte moeten inblikken en in de voorraadkast zetten. Dan waren de poolkappen niet gesmolten. De oerbossen niet gerooid. De waterspiegel niet gestegen. Door uw schuld, uw grote schuld.

Over files

De pijn die een vrouw tijdens de bevalling doorstaat, moet met niets te vergelijken zijn. Toch hoor je achteraf zelden een vrouw klagen. Baby geboren, leed verloren. Zo is het ook met files. Wie anderhalf uur in de auto zit te puffen omdat het verkeer vastzit, slaakt een zucht zodra het gaspedaal weer omlaag kan. Er zijn genoeg vrouwen die niet terugdeinzen voor een tweede of zelfs derde bevalling. Zo staan automobilisten de volgende dag ook weer in de file. Met frisse tegenzin, want ze waren het leed alweer vergeten. Toch zijn er vrouwen die er genoeg van hebben: voor mij geen nageslacht meer. Voor eens en altijd de knoop doorgehakt. Kon de automobilist ook maar besluiten: nooit meer in de file. Elke weg in Nederland verdubbelen. Een tweebaansweg wordt vierbaans. Een provinciale weg wordt dubbelbaans. De brug bij Ewijk wordt de bruggen bij Ewijk. Vanuit de lucht zal het verschil niet te zien zijn. Die sliert die door het landschap slingert is twee keer zo breed, maar valt nog altijd in het niet te midden van eindeloos weiland. Allemaal even de schouders eronder en de files zijn opgelost. Geen enkele naoorlogse regering is erin geslaagd files kleiner te maken. Maar willen we dit probleem wel opgelost hebben? In de file zijn we even niet beschikbaar voor partner, kinderen, baas en schoonmoeder. Muziekje aan, lekker cocoonen. Een uurtje dat gevoel alsof je weer in de baarmoeder zit. Heerlijk!

Over de Hedwigepolder

Waar ging het mis in het voortraject dat de overheid tot zo’n beslissing kon komen?

Moedwillig een polder onder water zetten, dat is van de categorie eten weggooien.

Over de PvdA

Kunnen politieke partijen deprimerend zijn? De PvdA bijvoorbeeld. Ooit een strijdbare partij die opkwam voor arbeiders, studenten, vrouwen en armlastigen in het algemeen. Wat is ervan geworden? Veertien zetels in de peilingen. Geen volksvertegenwoordiger die met z’n poten in de klei heeft gestaan, of het moet een getormenteerd denker als Jeroen Dijsselbloem zijn. Paul Tang die Schiphol met z’n vliegtaks om de oren slaat en informatie lekt voor Prinsjesdag. Wouter Bos die schouderklopjes van rechts krijgt omdat hij doortastend geld in banken pompt. Mariëtte Hamer, die continu zelfreflectieonderzoekjes aan het uitzetten is. Of een vermoeiend denker als Diederick Samsom, de Clarence Seedorf van de politiek. En altijd dat eeuwige getob: wel of niet naar Afghanistan, wel of geen Joint Strike Fighter, wel of geen kerncentrales, wel of niet de AOW naar 67 jaar. De PvdA, geen partij voor de hypochondrisch ingestelde medemens.

Over sabbaticals

Het is niet dat ik niet stil kan zitten, maar waar ik al bang voor was gebeurt: de geest wordt weer smoezelig, niet eens door eigen toedoen, maar voornamelijk door invloeden van buitenaf. Ik voel weer iets opborrelen. Dat wordt vast weer bloggen, want wrijven helpt niet.

Over het verschijnsel Konaldinho

- Konaldinho, ruim een jaar op internet met ‘De toestand in de wereld’, hoe bevalt het?
- Uit de kunst, maar het wordt zoetjesaan tijd voor een sabbatical.
- Laat de toestand in de wereld dat toe?
- De wereld wordt er niet slechter van als haar bewoners even uit de draaimolen stappen.
- Heeft uw weblog bijgedragen aan een betere wereld?
- Er staan nog steeds reclameborden in de wei, om niet te spreken van windmolens. Er worden nog steeds pinautomaten verwijderd. Er worden banken gered, maar de energie komt uit het buitenland. Zo’n blog is stof in de wind.
- Nergens goed voor dus?
- Alleen om mijn eigen geest te reinigen.
- Hebt u als schrijver nog bepaalde voorbeelden of vaart u geheel op eigen compas?
- Natuurlijk heb ik voorbeelden. Vergeleken bij Hugo Borst, Henk Spaan, Matthijs van Nieuwkerk, Hugo Camps, Nico Dijkshoorn en Jan Mulder ben ik een snotneus. Allemaal intellectuelen van onberispelijk progressieve signatuur die met hun creatieve bijdragen en onvermijdelijke présence het culturele landschap blijven verrijken, niet in de laatste plaats door met aandoenlijke vertedering over de voetbalsport te communiceren.
- Konaldinho, hoe gaat uw sabbatical eruitzien?
- Ik ga naar m’n navel staren en veel B-films bekijken. Ik ga sleutelen aan een heuse roman die gebaseerd zal zijn op waargebeurde feiten, maar die desalniettemin geen enkele overeenkomst met de werkelijk zal hebben. Mocht ik dan nog tijd overhebben, dan ga ik mijn kroonjuwelen poetsen en een lofzang dichten op de houtkachel of op Alexander Pechtold, daar ben ik nog niet helemaal uit.
- Dank u voor dit gesprek.

Over de euro

Na acht jaar moet ik nog steeds de muntstukken omdraaien om te zien hoeveel ze waard zijn.

Over mijn tunnelvisie

Vroeger schaamde ik me voor mijn tunnelvisie, maar nu weet ik beter. Aan het eind van de tunnel gloort licht.

Over Smart Thinking

Ik heb al een oplossing -
nu alleen nog een probleem zien te vinden.

Over gemakkelijk scoren

- Hé wat leuk, je bent toch gekomen!

- Ik denk ik laat even m'n gezicht zien.

Over de comeback

De comeback is al tweeduizend jaar oud. Hij is geïntroduceerd door Jezus – voor de jongeren onder ons: de hoofdrolspeler uit Mel Gibsons The passion of the Christ. Het was immers Jezus die de te vroeg gestorven Lazarus weer tot leven wekte. Wat je noemt een comeback van formaat. Het verschijnsel van de comeback is nooit helemaal weggeweest, maar 2009 mag nu al het jaar van de comeback genoemd worden met namen als Michael Jackson, Lance Armstrong, Whitney en Britney, Michael Schumacher, Jack Spijkerman, Raemon Sluiter, Kim Clijsters en Rita Verdonk. De schoonheid van een geslaagde comeback is ongeëvenaard. Het is een overwinning op de tand des tijds. Gitarist John Frusciante die als junk met één been in het graf stond, kickte af en kwam sterker terug dan ooit. Alleen de zeer sterken zijn tot een geslaagde comeback in staat. Comeback Queen Heintje Davids was de allerbeste. Een echt geslaagde comeback heeft zeldzaamheidswaarde. Kijk mee in de glazen bol: van welke levende ziel mogen we vurig op een comeback hopen? Het Orakel van Diever? Ed Raket? Of toch George Bush?

Over Wikipedia

Is het denkbaar dat dit over 25 jaar het kortste lemma van Wikipedia is:

Balkenende, J.P. Langst zittende minister-president van Nederland. Verleende zijn naam aan de balkenendenorm.

Over mijn navelstreng

De stilte is mijn schrikbeeld. Ik word wakker met mijn wekkerradio. In de auto naar m’n werk wentel ik me in muziek. Muziek is m'n navelstreng, m'n lifeline, m'n infuus. In de kantoortuin is muziek meer dan behang. Na het werk even met mijn auto naar de garage, waar muziek het wachten bij de hefbrug draaglijk maakt. De volgende ochtend in de wacht- en behandelkamer van de tandarts wordt m'n ongemak verzacht door muziek. Geen klassiek, bewaar me, maar pop, gepresenteerd door virtuoze deejays van het betere soort, niet te beroerd om een grapje te debiteren. Ik moet er niet aan denken dat ik midden op de dag in het middenpad van de supermarkt sta en de muziek valt onverhoeds uit. Wat een pijnlijke confrontatie zou dat zijn met het fenomeen dat net als onkruid en ongedierte niet vergaat: de stilte.

Over onze toestand

Banken die, kaboem kaboem, omvallen
Fondsen die het instappen niet waard zijn
Alternatieve projecten die we uitrollen
Koersen die maar niet aantrekken
Winsten die opdrogen of verdampen
En op de koop toe giftige hypotheken
Welkom in 2009

Over de Tour de France 2

In verband met de expertise en de contra-expertise wordt de definitieve uitslag over twee jaar verwacht.

Over de Mexicaanse griep 2

We tellen alleen nog de doden. Er zijn er domweg te veel gevallen van Mexicaanse griep. Afgelopen week op kantoor bleef directe collega François thuis met 'griepachtige verschijnselen'. Het komt wel erg dichtbij. En wat doet de regering? Geen media-offensief, geen tv-show met Ivo Niehe en Wendy van Dijk, geen folder op de mat huis-aan-huis. Vragen, geen antwoorden. Hoe herken ik Mexicaanse griep? Hebben mijn medeburgers gelijk door zich geen zorgen te maken? Kan ik ergens een prik halen? Welke bouwmarkt heeft de beste mondkapjes? Spreek, regering! Of toch maar Wikipedia raadplegen?

Over de Mexicaanse griep 1

Varkens zijn slim en weten van doorpakken. In no time werd varkensgriep omgedoopt tot Mexicaanse griep. Kwestie van imagoschade minimaliseren. Intussen is er niemand die nog als toerist naar Mexico gaat. De schade moet in de tientallen miljoenen lopen. De internationale media hebben meer op met varkens dan met Mexicanen. Arm Mexico.

Over Yuri van Gelder

Turnkampioen bekent cokegebruik:

'Lord off the rings'

Over de Tour de France

Mark Cavendish wint z'n vierde etappe:

'Kwestie van speed'

Over Sonja Bakker

Dieetgoeroe in scheiding:

'Door dik en dun'

Over iconen

Vroeger volstond het om een plankje te zijn. Je liet je door een monnik met eierdooier en pigment beschilderen en opeens was je een icoon. Tegenwoordig komt er meer bij kijken om een mantel van heiligheid omgelegd te krijgen. Van mij mag Roger Federer nog minstens vijf grandslams winnen, Lance Armstrong minimaal één Tour en de mannen van U2 nog zeker 25 jaar lang volle ArenA’s genereren. Ik gun Ron Jeremy nog vele kerven in zijn stok en wens Mandela een duurzaam leven toe. Vurig hoop ik dat de verkoop van Thriller nog een paar keer over de kop gaat en dat de Dalai Lama de wereld rijkelijk met wijsheid bestuift en China maar vaak moge niezen. Bij Obama als eerste zwarte president en Fidel als de laatste communistische kan ik alleen maar garen spinnen. En boy: Karl Lagerfeld, Mient-Jan Faber en Alexander Pechtold. Ik ben graag tijdgenoot van levende legendes en iconen. Nageslacht: eat your heart out!

Over Michael Jackson

Toen ik in 1982 op een gedenkwaardige avond mijn vrienden voorspelde dat Michael Jackson de eerste zwarte president van Amerika zou worden, werd ik vierkant uitgelachen. Ik zat er niet ver naast. Nu hij niet meer onder ons is, blijven we achter met vele vragen. Was Michael Jackson eigenlijk een wat we tegenwoordig singer/songwriter noemen? Bespeelde hij een instrument en zo ja, welk? Zo niet, hoe componeerde hij zijn liedjes dan? Ik moet een van de weinigen zijn die nooit een lp, single, musicasette of cd van Michael Jackson hebben gekocht. Voor mij was hij vóór alles een onnavolgbare danser met een buitenaardse motoriek. Moest ik een favoriet liedje van hem uitkiezen, dan noem ik – kleffe drol die ik ben – You are not alone. Daar kan zelfs een stijve hark als ik op schuifelen.

Over de elfde plaag van Egypte

De oudtestamentische God strafte Egypte met tien plagen en bewaarde er één om ons mee om de oren te slaan. Het zijn er veel: ze komen met oorverdovend geraas aanzwermen en vreten de hele boel kaal. Ze hebben veelkleurige namen als Nico Dijkshoorn, Matthijs van Nieuwkerk, Henk Spaan, Hugo Camps, Wilfried de Jong, Jan Mulder of Hugo Borst, maar misschien zijn het wel figuranten, wier teksten uit de koker komen van een slim reclamebureau aan de Amsterdamse Zuidas. Ze zijn mediageniek, kleden zich lekker shabby, een tikkeltje excentriek, ze scheren zich niet of juist wel, stuk voor stuk intellectuelen die zich in de salonfähige media onderscheiden met een maar niet droogvallende stroom diepzinnige, grappige en vertederende stukjes over de (voetbal)sport – of, als er geen wedstrijden zijn, over een warm-menselijk voorval uit de familiesfeer. Ze hebben de gave om iemand onder uit de zak te geven, vanzelfsprekend alleen als deze het echt verdient. Onafhankelijk, nooit verlegen om een politiek-correcte mening en altijd in de bres voor de underdog. Midden tussen het volk staan ze. En - voor wat hoort wat - hun gemiddelde jaarsalaris ligt vast tussen de één en twee ton. Jaloers? Ik beken terstond. Lieve Heer, verlos ons van deze plaag, of - als dat niet kan - laat me zelf ook zoveel verdienen.

Over een sanitair cordon

De Belgen heb ik de laatste decennia maar een navelstaarderig volk gevonden. Nu blijkt dat de Nederlanders geen haar beter zijn. Ook hier heeft de landelijke politiek, om preciezer te zijn de linkerkant van het politieke spectrum, een cordon sanitaire opgetrokken. Dat een partij in het Verenigd Koninkrijk bij voorbaat weigert met een andere partij in zee te gaan, daar kan ik me iets bij voorstellen. In een land met 476 partijen daarentegen, een land waar het polderen is uitgevonden, een land waar je elkaar altijd weer tegenkomt en nodig hebt, om in zo’n land een democratisch gekozen partij te isoleren, dat is ergens best wel een beetje… eh onthutsend.

Over Europa

De media sporen ons weer aan om te gaan stemmen voor Europa. In navolging van ‘Den Haag vandaag’ zou er een dagelijkse uitzending van ‘Brussel vandaag’ op het publieke net uitgezonden moeten worden, wil de Europese burger werkelijk enigszins geïnformeerd zijn over wat zich op het hoogste politieke niveau afspeelt. En mocht Ferry Mingelen dat programma misschien niet presenteren, dan zou ik daar verder niet moeilijk over doen.

Over opiniepeilingen

Volgens een recent opinieonderzoek uitgevoerd in opdracht van Planet Konaldinho blijkt dat het huidige kabinet zijn langste tijd heeft gehad. Liefst 82 procent van de deelnemers aan de enquête geeft aan echt nooit (meer) op een van de regeringspartijen te zullen stemmen. Het ziet ernaar uit dat de huidige crisis vooral wordt toegerekend aan het CDA, want voor bijna zes op de tien deelnemers is deze partij nooit meer een optie bij een eventuele stembusgang. Insiders in politiek Den Haag denken dat het zo’n vaart niet zal lopen. “Balkenende is een sterk merk. Vergeet niet dat hij al sinds 22 juli 2002 de natie leidt. Niemand neemt hem echt serieus, maar doorslaggevend is dat hij voor niemand onverteerbaar of aanstootgevend is. Hij is een rustpunt in woelige tijden. Met zijn jongensachtige stijl van leidinggeven kan iedereen leven. In veel opzichten is hij net een Miele: er is geen betere.”

Over De Keukenhof

Een onwaarachtig scenario: Sharon Stone is in Nederland en bevindt zich met zonnebril (pilotenmodel) en zwartlederen broekpak op De Keukenhof, waar ze ademloos rondloopt, tot ze plotseling pipi moet doen. In een der paviljoenen vindt ze een toilet. Ze maakt aanstalten naar binnen te gaan, maar wordt staande gehouden door een onverzettelijke toiletjuffrouw die haar vanachter een schoteltje toespreekt: “Eerst betalen. Veertig eurocent.” Haar acteertalent ten spijt kan Sharon niet vermijden dat er een schaapachtige blik op haar gezicht komt. Ze begrijpt er geen fluit van. Is dat Nederlands, Deens of Noors? Ze werpt een blik achterom waar een groepje Japanse meisjes haar volgt. Ze zijn te jong om te weten dat die lange, blonde mevrouw Sharon Stone is en hebben al helemaal geen idee wat hun zometeen te wachten staat: een wc-juffrouw die 40 eurocent opeist. In Japan worden de kosten voor sanitaire voorzieningen gewoon bij het budget inbegrepen en met de entreeprijs verdisconteerd. Dat er in Nederland geld voor wordt gevraagd is vast om het milieu te helpen, om de wereld een stukje groener te maken. Ondertussen leert Sharon ook het oerhollandse spreekwoord over de nood en de redding kennen. Juist voordat ze de controle over haar blaasspier wil loslaten, reikt een oud vrouwtje haar een muntje aan. “Hier meisje, dit zal wel genoeg zijn.” Sharon beloont het besje met haar beste Hollywood-lach en laat de munt op het schoteltje stuiteren. “Mevrouw, u krijgt nog 10 cent!” roept de wc-juffrouw, maar Sharon is al een scene verder.

Over afval scheiden

Ik scheid batterijen,
Ik scheid papier,
Ik scheid drie kleuren glas,
Ik scheid met plezier.

Ik scheid tak en blad,
en alles wa’k in de tuin overhou.
Ik scheid oudmodische kleren,
waarmee ik de zak van Max volstouw.

Ik scheid sinds kort ook plastic,
Het geeft me een duurzame beleving,
De burgemeester stuurde me een zak,
En wees op het belang voor d’omgeving.

Maar een tipsy gast laatst op een feest,
Beweerde dat al die afvalstromen,
die door mij zo mooi gescheiden zijn,
in één gapende verbrandingsoven samenkomen.

Hoe kan ik nu, vat vol twijfel,
al mijn inspanningen ten spijt,
een welbewuste scheiding maken,
tussen mythe en waarheid?

Over kwispelende lammetjes

Ik heb me laten vertellen: als het staartje kwispelt, is de melkoverdracht een feit.

Over een triple A-bank (slot)

Mijn triple A-bank drinkt pannenbier. Ik kan me vergissen, maar nu snap ik waarom ze twee weken geleden in ons filiaal een pinautomaat hebben weggehaald. “Op ons nieuwe hoofdkantoor willen we ook flappen tappen en die uilen in het Land van Maas en Waal hebben toch niks in de gaten.”

Over een roepende

Arnol Kox is minstens twintig jaar stadsprediker van Eindhoven. Bekender dan de burgemeester. The hardest working man in relibiz. Vroeger, ambulant, had hij dagelijks een spreuk voor het hardleerse winkelvolk. De laatste jaren redt hij zich met een scootmobiel en hyvet-ie. Volgens het Eindhovens Dagblad is Arnol Kox voor het gerecht gedaagd. De tweeledige aanklacht: geluidsoverlast en milieuvervuiling (lees: de duiven voeren). Het gaat om een penitentie van een paar honderd euro. Om z'n eigen woorden te citeren: "De minderheid is slim. Dus worden wij democratisch dom geregeerd."

Over individuele vrijheid

Het verschil tussen een socialist en een liberaal?
Een socialist wordt geboren, een liberaal is geboren.

Over appels en peren

Men mag geen appels met peren vergelijken, maar ze liggen wel allebei op de fruitschaal.

Over iets oneerlijks

We worden allemaal ouder, alleen Oprah ziet er elk seizoen weer jonger uit.

Over reclame

Collega’s die elkaar enthousiast in de ogen kijken? Buren die elkaar op een verjaardag schuddebuikend in de rede vallen? Dan moet het wel over commercials gaan. Reclame verbroedert. Reclame appelleert aan een slimme handelsgeest en aan de onvermijdelijke komische noot. Wie nu jong is, weet niet beter of reclame is altijd luchtig en komisch geweest. Snappen doe ik het niet. Als ik tv kijk en er komt reclame tussendoor zap ik naar een ander kanaal. Grote bedrijven trekken kapitalen uit voor reclamefilmpjes, terwijl er vast hordes tv-kijkers zijn die subiet wegzappen. Waarom spreekt het bedrijfsleven niet simpelweg af dat het geen reclame meer zal maken? Als iedereen meedoet, zijn er alleen maar winnaars. Het product: dat verkoopt zichzelf. De kijker: die kan ongestoord tv-kijken. De ondernemer: die houdt geld over. De consument: die ziet de producten in prijs dalen. En ik, ik ben geen buitenstaander aan lunch- of borreltafel.

Over een triple A-bank (vervolg)

Godverpletterededuivel! Nou heeft mijn triple A-bank afgelopen week opeens een van de twee geldautomaten in ons dorp weggehaald. Ik wilde lekker buiten pinnen, maar moest onverrichterzake naar binnen. Een grijze, dichtgemetselde buitenmuur was alles wat restte. De teleurstelling was vast van mijn gezicht af te lezen. Want ik kan u vertellen: zo’n back-up was verrektes handig als een van beide pinautomaten buiten werking was.

Over zoeken en vinden

Ik heb je gegoogled,
ik deed het zopas,
omdat ik wilde weten
hoe het met je was.

Ik heb je gegoogled,
een diepgevoeld verlangen,
aangezien ik me afvroeg:
Waar zou ze uithangen?

Ik heb je gegoogled,
je naam in 0,53 sec gevonden,
je bent nu getrouwd
en fokker van Schnauzerhonden.

Ik heb je gegoogled,
je was vorig jaar zwanger,
ik las het op een forum,
gewijd aan een volkszanger.

Ik heb je gegoogled,
Blij weer eens van je te horen,
Na al die jaren dat we elkaar
uit het oog waren verloren.

Over zaad zaaien

Alles is zaad. We zijn omringd door zaad. Groot zaad, kastanjes in het bos, en minuscuul zaad, pollen die tussen onze neusharen door naar binnen glippen. Til een stoeptegel op en in een mum is het groen. We ademen zaad. We slikken zaad. De kosmos krioelt van het zaad, onzichtbaar voor onze ogen, in spleten en kieren wacht het op een zucht of vlaag om meegevoerd te worden. Het juiste zaad op de juiste plek. Zaad komt, zaad gaat. Een vers geploegde akker? Zie wat er zonder mensenhand ontstaat: eerst groeit er gras en brandnetels, dan struikgewas en na jaren staat er een bos. Het heeft iets tragisch: we komen om in het zaad. Oud zaad, nieuw zaad. Zaad wil gezaaid. Haat niet het zaad, zaai niet de haat. Wees zelf zaad en tier! Tier welig! Wrijf je zaadvragende ogen uit en zie: je ogen geven zaad. Weel tierig! Vergeet de haat. Haat vergaat, zaad bestond en bestáát. Waarom zaaien haat, wanneer zaad is alom paraat?

Over werkloze professoren

"Werkloze drs. moet ook tomaten plukken", zo zegt vandaag een krantenkop. "Hoogopgeleiden die een jaar in de WW zitten, zijn straks verplicht een baan onder hun niveau aan te nemen."

Is de werkloze pannenkoekenbakker straks ook verplicht een vacante ministerspost te accepteren?

Over dieren in de politiek

“De Mens is het enige schepsel dat verbruikt zonder ook maar iets voort te brengen. Hij geeft geen melk, hij legt geen eieren, hij is te zwak om een ploeg te trekken, hij kan niet hard genoeg lopen om konijnen te vangen. Toch is hij de Heer aller dieren. Hij zet ze aan het werk, hij geeft hun slechts het absolute minimum terug, dat hen voor de hongerdood kan behoeden, en houdt de rest voor zich.”
George Orwell schreef deze woorden in 1945 in Animal Farm, bijna 65 jaar geleden. Het verhaal laat zich lezen als een parodie op het communisme, dat is bekend. Maar het laat zich ook lezen als de beginselverklaring van de Partij voor de Dieren. En tegelijkertijd als een parodie hierop. “Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn meer gelijk dan andere dieren.”

Over een triple A-bank

In Wamel zijn 1.200 handtekeningen verzameld om een triple A-bank ertoe te bewegen de plaatselijke geldautomaat niet weg te halen. Ook in Deest en Afferden – dorpen in de omgeving die allemaal echt bestaan – dreigt de geldautomaat te verdwijnen. Handtekeningen, ingezonden brieven, hoe diep moeten de bewoners door het stof om in hun eigen dorp aan hun eigen geld te kunnen komen? 'Het is te duur', zegt de bank die ooit in deze contreien is begonnen als de Boerenleenbank. Zoals het nog niet zo lang geleden te duur was om een hele bank open te houden. Toen kwamen dus die automaten. Hoe diep willen de bewoners door het stof? Het bankje dat Dirk Scheringa runt moet heel succesvol zijn, en ook Hanneke Groenteman weet wel waar ze haar centjes naartoe moet brengen. Het zijn slechts twee alternatieven. Ook zo benieuwd naar het gezicht van de Rabobank als ze 1.200 opzeggingen kreeg?

Over God en Darwin

Stel u bent een verstokte vrijgezel. Na weer een dag hard werken, trekt u de voordeur open en wandelt door de hal naar de keuken om zoals gewoonlijk een maaltje te bereiden. U stapt de keuken binnen en wat staat er op de gedekte tafel op u te wachten: een grote dampende pan erwtensoep. Rijk gevuld, met stukken rookworst en soepballen, hier en daar draadjesvlees. Naast de pan ziet u een bord roggebrood, gesmeerd met echte boter en belegd met katenspek. U hoeft alleen maar aan te vallen. Ongelovig kijkt u rond in uw woning, er is niemand aanwezig. U zou niet weten wie u deze aangename verrassing heeft bezorgd. Er is maar één conclusie: Dit is een wonder. God bestaat.
De volgende ochtend op kantoor vertelt u deze aangename gebeurtenis aan een zure collega. “Dat kan niet het werk van God zijn geweest”, is zijn reactie. “Er is iemand geweest die een pan uit de kast heeft gehaald, brood heeft gesmeerd, erwten in de week heeft gelegd, worst heeft gesneden en alles bij elkaar in de pan heeft gedaan. Door er een vuurtje onder te stoken hebben de ingrediënten een culinaire ontwikkeling doorgemaakt, met als resultaat de maaltijd die je aantrof.”
Even klappert u met de oren. Dan, in een helder ogenblik: “Maar waar komen die ingrediënten vandaan? Heeft Darwin die soms zelf geschapen?”
Moraal van dit verhaal: als God de boodschappen niet doet, brouwt Darwin een slappe hap.

Over de kleine hufterigheid

“Ik hoorde laatste iemand over ‘de kleine hufterigheid’ praten en moest meteen aan jou denken.”
Probeerde Pierre me op stang te jagen? Wilde hij zeggen dat ik een kleine hufter was? Als ik een hufter moet zijn, dan bij voorkeur een hele grote. Of doelde Pierre met ‘de kleine hufterigheid’ op mijn weblog en de oprispingen die daarin voorkomen? De reclameborden die ongebreideld in weilanden opduiken en het landschap vernachelen. De buurtbewoners die jaarrond hun houtkachel stoken, zodat je bijna dagelijks in de stank zit. De bumperklever die met z’n lichten knippert terwijl je een vrachtwagen inhaalt. De kleine hufterigheid kent vele gedaanten. Dat heeft-ie goed gezien, kameraad Pierre.

Over D66 en nog eens D66

Tijd voor een quizvraag. Welke van deze partijen heeft de meeste zetels in de Tweede Kamer: de Partij voor de Dieren, D66 of de SGP? Het juiste antwoord is D66. Ze hebben er drie, de PvdD en de SGP elk twee. Een miniem verschil. Toch heeft D66 de statuur van een regeringspartij. Terwijl er partijleiders zijn die alles doen om op tv te komen - Marianne Thieme dansend met Ron Brandsteder – en er partijleiders zijn die alles doen om er níet op te komen zoals die van de SGP, spreekt Alexander Pechtold ons wekelijks zo niet dagelijks toe via radio, tv, krant of internet. Het succes van D66? Ik zie drie verklaringen. Ofwel gehaaide pr, ofwel woont Alexander Pechtold op het Mediapark, lekker oproepbaar, ofwel heeft Hilversum een voelspriet voor visionaire ideeën. Doordat Pechtold een toonbaar voorkomen heeft en zich verstaanbaar weet uit te drukken, tilt hij zijn partij in de peilingen naar 12 zetels. Maar waar stond D66 ook alweer voor? Iets met een gekozen burgemeester? Een referendum..? Ik pas. Er is een benadering van Kereltje Pechtold – waarvan ik mij distantieer – die niet politiek is, maar wel correct. Een schop onder z’n kroonjuwelen!

Over de koopzondag

Waar praten we over? De koopzondag. Niet eens een volwaardige zondag, hooguit gaan de winkels tussen 12:00 en 17:00 uur open. Vijf uurtjes. Wat is eigenlijk de CO2-uitstoot van al die auto’s die op zondag heen en weer rijden? Dit is een strakker plan: plak die vijf uurtjes aan de donderdag- of vrijdagmiddag vast. Dan kunnen we na het werk rechtstreeks gaan shoppen, wat tapaatjes eten of een filmpje pikken, terwijl de kids ondertussen thuis lekker ongestoord de hut afbreken. Goed voor de economie en goed tegen de CO2-uitstoot, want een tussenstop is altijd milieuvriendelijker dan een aparte rit.

Over het fenomeen James Bond

James Bond is die Engelse gentleman die mondaine criminelen uitschakelt. In z’n eentje, met een technisch snufje, een vleugje romantiek en een kwinkslag. Dát is onze James. Nu hoorde ik dat er een nieuwe Bond is, vertolkt door ene Vladimir Poetin. Dus de film ‘Casino Royal’ (2006) maar eens bekeken om te kijken of dit mannendeeg is. En inderdaad, Poetin pakt door. Elke klap is raak. Duizend kogels in een magazijn. We missen alleen de Engelse humor een beetje. Met Poetin ga je niet lachen. Maar dat weet je als je deze acteur inhuurt.

Over slimme dieren

Varkens hebben de x-factor. Ze blaffen niet, ze springen niet tegen je op en hun baasjes verwachten niet dat je ze aait. Het schijnt zo te zijn dat varkens – net als honden – allerlei kunstjes aangeleerd kunnen worden. Varkens zijn intelligente en tevreden dieren. Veel hebben ze niet nodig. Een paar vierkante meter modder om in te luieren en wat rond te knorren, da’s al. Het straatbeeld zou er enorm van opknappen als deze slimme viervoeters er nu en dan in opdoken. Hadden we allemaal maar iets van een varken, dan stonden we een stuk relaxter in het leven. Daarom, hondenbezitters, stap over op het varken. Het is ongeveer even groot als een hond, en - nogmaals - u pakt mooi die bonus mee. Laat de fiscus fluiten naar z’n hondenpenning!

Over edele dieren

Laatst was ik op een tentoonstelling van hobbydieren, of zoals de Vlaming het veel sympathieker zegt: neerhofdieren. Als eerste viel mijn blik op het Belgisch miniatuurpaard. Werkelijk een schatje! Het beestje, niet veel groter dan een labrador of pitbull, stond wat triestig in een hoek van een toch ruime kooi rond te kijken, maar behalve zijn ogen bewoog er niets aan het dier. Als iedere hondenbezitter nou eens zo’n paardje nam in plaats van een hond, bedacht ik, zou de toestand in de wereld er dan niet met sprongen op vooruitgaan? Een Belgisch miniatuurpaard dat z’n hoofd langs mijn dij schuurt of aan mijn kruis snuffelt, dat zou nog te verdragen zijn. En de hondenbezitter zelf zou er fiscaal ook op vooruitgaan, want voor een paardje hoeft geen hondenpenning betaald te worden. Eén nadeel heeft de hondenbezitter die op het paard overstapt wel: als er volk het erf op komt, moet hij zelf blaffen.

Over Scandinavisch vernuft

Is het Duits? Is het Achterhoeks? Nee, het is Scandinavisch.
Kulturhus. Het staat niet in de Dikke Van Dale, dus het is hip. Een generatie terug werd het patronaat genoemd, in de sixties gemeenschapshuis en vanaf nu dus kulturhus. Het is een soort Ikea: je vindt er van alles onder één dak. En het is net als knäckebröd: het bekt niet lekker, behalve misschien in het Achterhoeks. Dat dergelijke woorden in de polder wortel schieten, mag een mirakel heten. Of juist niet natuurlijk.

Over global warming

Afgelopen nacht heeft het in Limburg 17 graden gevroren. Je moet er toch niet aan denken wat er zou gebeuren als de aarde niet opgewarmd zou zijn.