Over papierallergie

Henk werkt op kantoor. Hij houdt van zijn baan, maar heeft één handicap: hij is allergisch voor papier. Daarom is er op zijn bureau geen vel papier te vinden, nog geen snipper. Als Henk met papier in aanraking komt, ontstaan er rode plekken op zijn huid. Wordt hij langdurig aan papier blootgesteld dan beginnen die rode plekken te schilferen. Grote witte schilfers, die op een gegeven moment loslaten en naar beneden dwarrelen, precies als vellen papier ter grootte van een notitiebloc. Wie van Henk een zakelijk e-mailtje krijgt, leest onderaan het bericht een toevoeging die daar standaard staat: ‘Please think about our environment before printing this email’. Sommige collega’s – niet de minst fijngevoeligen – voelden zich geschoffeerd toen ze dat lazen. ‘Ik maak zelf wel uit of ik aan onze “environment” denk.’ Maar ze wisten niet van Henks allergie af. Andere collega’s, tamelijk bijdehand, schertsten: ‘Ik denk 24 uur per dag aan het milieu, vooral als ik sta te wachten tot mijn stapel memo’s eindelijk uit de printer rolt.’ Met veel laveren en manoeuvreren heeft Henk zich ten slotte een modus vivendi eigen gemaakt die hem verzekert van een papiervrije werkomgeving. Zijn collega´s respecteren zijn bijzondere situatie en Henk rijdt nu elke dag glimlachend in zijn sport utility vehicle naar zijn werk, zonder rode plekken op zijn lijf. Toch heeft hij het niet cadeau gekregen en blijft hij alert. ‘Papier is een gemeen iets.’