Over het hebben van een hobby

Ik ben gestopt met m'n bonsais.
De buren kregen er last van.

Over het heilzame bloggen

Sinds ik aan het bloggen ben, zit ik beter in m’n vel. Ik kan het u aanraden: begin een weblog. Het werkt zuiverend, reinigend en voor uw geestelijke volksgezondheid is er nauwelijks iets heilzamers te bedenken. Ergert u zich telkens weer kapot wanneer u bij een bezoek aan het ziekenhuis in de rij moet gaan staan om parkeergeld te betalen? Bent u ook van mening dat honden die groter zijn dan een kat verboden zouden moeten worden? Of vindt u het bezopen dat de gemeente die grijze kliko maar één keer per twee weken komt ophalen, terwijl het buiten hoogzomer is? Blóg! Schrijf het van u af en u bent het kwijt. Volgens recent onderzoek zijn er momenteel 9.432.000 Nederlanders met een weblog. U hoeft dus niet bang te zijn dat iemand uw zure oprispingen ooit leest. Kijk me aan en zeg ’t me na: “Ja, ik blog, want ik ben ’t waard.”

Over het fenomeen Hugo B.

Als voetballer kom je hem vroeg of laat tegen. Hij is namelijk onvermijdelijk, Hugo B.

Wat maakt Hugo B. nou zo sympathiek? Misschien dat juist het kind in ons iets herkent in het Rotterdamse straatschoffie dat alles durft en overal lak aan heeft. En een schoffie dat niet schoffeert is een nepschoffie, toch? Maar daar hoeven we bij Hugo niet bang voor te zijn.

Uniek aan Hugo B. is dat hij twee ogenschijnlijk tegenstrijdige aspecten in één persoon verenigt. Hij heeft niet alleen altijd zijn kinderlijke eigenheid weten te behouden, ook zijn volwassenheid heeft allure. In hem herkennen we een onafhankelijke geest, een denker die het beste uit de Franse Verlichting naar de 21e eeuw heeft meegenomen, zij het in de gedaante van een clochard. Enfin, u kent zijn uiterlijke verschijningsvorm, want als u zijn column met pasfoto niet in de krant tegenkomt, dan ziet u het fenomeen wel in actie op nationale tv. Het schoffie met zijn nadenkende blik schuift graag bij u aan, zelfs op Radio 1 bij de EO, waar hij zich vandaag liet ontvallen dat hij boven de Balkenende-norm zit. Wie 140.000 euro ’s jaars verdient én krijgt, heeft zijn zaakjes netjes op orde. Zo denk ik erover, al kan ik niet verhullen dat ik op dit moment groen uitsla van jaloezie. En ik zie Hugo ervoor aan dat hij de helft van dit inkomen stiekem, zonder er met iemand over te praten, aan een goed doel schenkt. Een fenomeen als Hugo B. hou ik graag te vriend.

Over de ontzanding in Alphen

En we praten en we zingen en we lachen allemaal, want daar achter de hoge bergen ligt het Zand van Maas en Waal. Haakt u in of blijft u zitten als een houteren Klaas?

Over twintig jaar wordt er in Nederland alleen nog gewerkt en gewoond. Ontspanning en vertier vinden we over de grens. Het kan bijna niet anders of half Nederland is dan gebouwd met zand uit Maas en Waal. Zoals de ja-knikkers in het noorden en de mijnschachten in het zuiden niet uit het landschap weg te denken waren, zo is de zandzuiger de onvermijdelijke huisvriend van het ooit zo pittoreske Land van Maas en Waal.

Binnenkort in dit theater: de ontzanding van de uiterwaarden in Alphen. Zo’n 275 ha weiland zal dan in een grote waterplas veranderen. Dat zijn ongeveer 400 voetbalvelden. Daar hadden heel wat een-tweetjes, scharen en andere technische hoogstandjes gedemonstreerd kunnen worden. Ergens vind de voetballiefhebber in mij het toch jammer, al die gaten in het landschap. Een lokaal actiecomité spartelt nog wat tegen, maar de plannen gaan door. Dat weet de inheemse bevolking allang. Deze zoveelste ontzanding iets wat je als goeiige lobbes over je heen laat komen. Even flink schudden en droog is Kees.

Over windmolens in De Betuwe

En we praten en we zingen en we lachen allemaal, want daar achter de hoge bergen ligt het Land van Maas en Waal. En daar weer achter ligt de Betuwe, ooit misschien de mooiste streek van Nederland, totdat ze doorsneden werd door de A15. En toen de Betuwelijn ernaast kwam te liggen had Flipje, het fruitbaasje van Tiel, allang de benen genomen. Groter dan de Utrechtse Domtoren zou hij zijn: het eerste exemplaar van het windmolenpark in Echteld. Wie er net als ik van uitgaat, dat heel Nederland over twintig jaar volgebouwd is, ziet geen bezwaar in de aanleg van deze batterij-opladers... aan of in zee. Of aan de grens met onze oosterburen. De toestand in de wereld? Een festival van misverstanden.

De toestand in de wereld

Konaldinho is de naam. Ooit ben ik opgeleid als libero voor de plaatselijke v.v. in het Land van Maas en Waal, waar de lucht nog schoon is en de seks vies. Dat vond althans een wijze man alhier, dertig jaar geleden. Ik kom daar ongetwijfeld nog op terug, want de tijden veranderen en de toestand in de wereld wordt er doorgaans niet beter op. Dat geldt ook voor de seks, om over de lucht nog maar te zwijgen.

Terzake. In mijn nadagen zag men een linksbuiten in mij en kreeg ik als missie mee: de achterlijn halen en de bank warmhouden. Natuurlijk zou iedere speler het liefst zijn hele leven lang blijven voetballen. In het beste geval werkt het lichaam niet meer mee, in het beroerdste geval pas je niet meer in het systeem.

Maar wat is voetbal? 90 minuten spel, 20 minuten reclame en 120 minuten analyseren. De edele kunst van het analyseren (voor, tijdens en na) is belangrijker dan het spelletje. Hoort u mij klagen?

Ik ben te jong om helemaal niets te doen (Zidane). Al m'n kaarten op het trainerschap zetten, vind ik riskant (Van Basten). Daarom deze geniale wissel op de toekomst: Konaldinho wordt analyticus (Van Breukelen). De toestand in de wereld laat vaak best nog wel te wensen over. Goedmoedige lobbesen die we zijn, laten we het meeste maar gelaten over ons heen komen. Toch: een goede analyse doet vaak wonderen. Zit u goed?